Święty Florian – patron strażaków cz. 5 z 5 – 4.05
Ikonografia
Kojarzenie świętego jako patrona i opiekuna z niebezpieczeństwami od ognia wywodzi się także od tego, że poniósł śmierć w wodzie, która gasi ogień. Florian na wielu kościelnych chorągwiach w naszym kraju, głównie na wsi przedstawiany jest jako „człowiek z kubłem wody”.
W ikonografii przedstawiany jest najczęściej w stroju rzymskiego oficera, z naczyniem z wodą do gaszenia ognia, lub wprost gaszącego pożar. Czasami jako książę. Bywa, że w ręku trzyma chorągiew. Można też spotkać się z wizerunkiem Floriana z kamieniem u szyi.
Często Florian jest przedstawiany nie jak zwykły legionista, ale jak oficer rzymski czy książę w hełmie i wspaniałej zbroi trzymający w dłoni lancę i proporzec.
Jego atrybutami są: kamień młyński u szyi, kolczuga, krzyż (czerwony i biały), miecz, palma męczeńska, płonący dom, orzeł, tarcza, zbroja.
Straż pożarna – historia – cz. 2 z 2
Nowożytność1 i Czasy współczesne2
Dopiero w XVIII wieku pojawiają się pierwsze w Polsce przepisy władz centralnych. W roku 1760 marszałek wielki koronny ogłasza dla Warszawy przepisy przeciwpożarowe. Stopniowo zakres przepisów powiększa się, jednak czynne gaszenie pożarów oparte na udziale nieprzygotowanej i nieprzeszkolonej ludności jest mało efektywne.
W Europie rozwiązano ten problem już XVII wieku, kiedy to na terenie obecnej Bawarii (Niemcy) i Austrii powstające pierwsze formacje strażackie. Najstarsza straż w Europie powstała w Berchtesgaden w 1673 roku.3
Święty Florian – patron strażaków cz. 4 z 5 – 4.05
Legenda
W dawnych wiekach istniało wiele legend o św. Florianie jednak z czasem wymieszały się one z jego życiorysem i stały się jednym.
Według jednej z legend Św. Florian już jako dziecko miał dokonywać cudów, podobno miał ugasić pożar domu w innych przekazach wioski jednym wiadrem wody, natomiast już jako święty uratował węglarza, który wpadł do żaru, ale zdążył westchnąć imię Floriana1. Kolejne legendy o świetym Florianie poniżej.
Straż pożarna – historia – cz. 1 z 2
źródło grafiki: www.romeacrosseurope.com
W dawnych wiekach oddziały specjalizujące się głownie w walce z pożarem nazywano strażą ogniową. Rozwój tej formacji przyczynia się do rozszerzenia jej obowiązków o walkę z innymi klęskami żywiołowymi.
Czasy starożytne[1]
W czasach przed naszą erą w Rzymie organizowano straże pożarne z niewolników, było to początkowo prywatne jednostki należące do najzamożniejszych mieszkańców stolicy Imperium Rzymskiego. Jednym z niuch był Marek Licyniusz Krassus[2], który dostrzegł szansę zarobienia pieniędzy, oferując niskie ceny za spalanie budynków, aby potem jego oddział niewolników mógł ugasić ogień i dokonać odbudowy. Jeśli właściciel nieruchomości odmówił oferty Krassusa, ogień niszczył cały jego dom.
